بیماری لایم در سگ 2025 + راه درمان و پیشگیری

بیماری لایم در سگ یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوانات در جهان است که از طریق نیش کنه‌های آلوده به سگ‌ها منتقل می‌شود. این بیماری که منشأ آن نوعی باکتری به نام Borrelia burgdorferi  است، اگر به موقع تشخیص داده نشود، می‌تواند به مشکلاتی جدی در سلامت سگ منجر شود؛ از جمله درد مفاصل، تب، بی‌حالی و در موارد پیشرفته‌تر، آسیب به کلیه‌ها یا سیستم عصبی. نکته نگران‌کننده اینجاست که در بسیاری از موارد، علائم اولیه این بیماری پنهان باقی می‌ماند و زمانی خود را نشان می‌دهد که عفونت به‌طور قابل توجهی در بدن سگ پیشروی کرده است.

اگر سگ شما علاقه زیادی به گردش در فضای باز، پارک یا محیط‌های طبیعی دارد، بهتر است با دقت بیشتری از او مراقبت کنید. شناخت علائم بیماری لایم، آگاهی از روش‌های انتقال و پیشگیری، و اقدام به موقع برای درمان، می‌تواند سلامت حیوان خانگی‌تان را حفظ کرده و از عوارض جدی جلوگیری کند.

در ادامه این مقاله، به زبانی ساده و کاربردی، تمام نکاتی را که باید درباره بیماری لایم در سگ‌ها بدانید توضیح داده‌ایم. با ما همراه باشید.

آدلین پت، در کنار شماست تا در خدمات دامپزشک سیار در تهران به شما کمک کند.

بیماری لایم در سگ چیست و چطور منتقل می‌شود؟

بیماری لایم (Lyme Disease) نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق نیش کنه‌های آلوده به بدن سگ وارد می‌شود. عامل این بیماری، باکتری مارپیچی‌شکلی به نام  Borrelia burgdorferi است که در بدن برخی کنه‌ها، به‌ویژه کنه‌های جنگلی و آهو وجود دارد. وقتی این کنه‌ها بیش از ۲۴ تا ۴۸ ساعت روی بدن سگ باقی بمانند، احتمال انتقال عفونت افزایش می‌یابد.

در مناطقی که پوشش گیاهی متراکم، فضای باز، پارک یا محیط‌های جنگلی وجود دارد، خطر ابتلا به بیماری لایم بیشتر است. سگ‌هایی که در این محیط‌ها رفت‌وآمد دارند یا علاقه‌مند به گردش‌های طولانی در طبیعت هستند، بیش از دیگر سگ‌ها در معرض نیش کنه‌های آلوده قرار می‌گیرند.

این بیماری مستقیماً از سگ به انسان یا سگ دیگر منتقل نمی‌شود، اما از آنجا که کنه‌ها می‌توانند روی انسان هم اثر بگذارند، کنترل و پیشگیری از آن اهمیت زیادی دارد. نکته مهم دیگر این است که کنه‌ها می‌توانند بسیار ریز و نامرئی باشند و تا مدت‌ها روی پوست سگ باقی بمانند، بدون اینکه دیده شوند.

شناخت روش انتقال این بیماری به شما کمک می‌کند تا بتوانید با اقدامات ساده‌ای مانند استفاده از محصولات ضدکنه، چک‌کردن بدن سگ پس از هر گردش و واکسیناسیون، از بروز این بیماری جلوگیری کنید. در ادامه مقاله، دقیق‌تر به علائم، روش‌های درمان و پیشگیری از بیماری لایم در سگ‌ها می‌پردازیم.

علائم بیماری لایم در سگ‌ها؛ چه نشانه‌هایی را باید جدی بگیریم؟

بیماری لایم همیشه با علائم واضح شروع نمی‌شود. بعضی سگ‌ها ممکن است تا هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پس از ابتلا، هیچ نشانه‌ای نداشته باشند. اما به‌محض بروز علائم، شناخت سریع آن‌ها می‌تواند جلوی پیشرفت بیماری را بگیرد. در ادامه، رایج‌ترین علائم لایم در سگ‌ها را معرفی می‌کنیم:

1. لنگش ناگهانی یا متناوب

سگ ممکن است ناگهان از روی یکی از پاها راه نرود یا لنگی از پایی به پای دیگر منتقل شود. این لنگش معمولاً به‌دلیل التهاب مفاصل است و می‌تواند طی چند روز بیاید و برود.

2. تب مداوم یا دوره‌ای

تب یکی از علائم اولیه لایم است که اغلب نادیده گرفته می‌شود. اگر سگ شما دمای بدن بالای ۳۹.۵ درجه دارد و بی‌دلیل گرم یا بی‌حال به‌نظر می‌رسد، ممکن است علامت هشدار باشد.

3. بی‌حالی و کاهش انرژی

سگی که قبلاً بازیگوش و فعال بوده، ممکن است به‌طور ناگهانی بی‌حال، خواب‌آلود و بی‌میل به فعالیت شود. این بی‌حالی ناشی از پاسخ بدن به عفونت است.

4. بی‌اشتهایی یا کم‌اشتها شدن

سگ ممکن است از خوردن غذای معمولش امتناع کند. یا فقط چند لقمه بخورد و کنار بکشد. کاهش اشتها یکی از نشانه‌های عمومی عفونت در بدن حیوان است.

5. تورم مفاصل یا حساسیت به لمس

در بعضی موارد مفاصل سگ متورم، سفت یا دردناک می‌شوند. اگر هنگام لمس پا یا شانه، سگ واکنش منفی نشان می‌دهد یا ناله می‌کند، حتما باید بررسی شود.

6. تورم غدد لنفاوی

غدد لنفاوی ملتهب، مخصوصاً در نواحی گردن، زیربغل یا پشت پا، می‌تواند نشانه‌ای از واکنش بدن به باکتری لایم باشد. تورم معمولاً با لمس قابل احساس است.

7. افزایش تشنگی و ادرار

اگر سگ شما بیش از حد معمول آب می‌نوشد یا دائم به‌دنبال دفع ادرار است، ممکن است به دلیل آسیب خفیف به کلیه‌ها باشد. این علامت در مراحل پیشرفته دیده می‌شود.

8. تغییر در خلق‌وخو و رفتار

برخی سگ‌ها در دوران بیماری حساس، زودرنج یا حتی پرخاشگر می‌شوند. کاهش تحمل درد و احساس ناراحتی باعث این تغییرات رفتاری می‌شود.

9. سفتی عضلات یا دشواری در حرکت

سگی که با بی‌میلی راه می‌رود، هنگام برخاستن سختی دارد یا روی زمین دراز می‌کشد و نمی‌خواهد حرکت کند، ممکن است دچار التهاب عمومی در عضلات شده باشد.

10. مشکلات تنفسی یا ضربان قلب نامنظم (در موارد نادر)

در موارد شدید، عفونت ممکن است به قلب یا ریه برسد و باعث تنگی نفس یا بی‌نظمی ضربان قلب شود. این علائم نادرند ولی هشداردهنده‌اند و نیاز به مراقبت فوری دارند.

تشخیص بیماری لایم در سگ با چه روش‌هایی انجام می‌شود؟

تشخیص بیماری لایم در سگ‌ها، فقط با مشاهده علائم ظاهری کافی نیست؛ چون این علائم می‌تونن با بیماری‌های دیگه هم مشترک باشن. برای تشخیص قطعی، معمولاً دامپزشک از ترکیبی از معاینه فیزیکی، سابقه بالینی و آزمایش‌های تخصصی استفاده می‌کنه. در ادامه، مهم‌ترین روش‌های تشخیص لایم رو به‌صورت موردی مرور می‌کنیم:

1. بررسی سابقه سگ

دامپزشک ابتدا می‌پرسه سگ اخیراً در چه مکان‌هایی بوده؛ آیا در معرض کنه یا طبیعت بوده؟ آیا علائم مثل لنگش یا تب داشته؟ این اطلاعات به تشخیص کمک زیادی می‌کنه.

2. معاینه فیزیکی دقیق

مفاصل سگ، وضعیت پاها، واکنش به لمس، غدد لنفاوی، تب و خلق‌وخو بررسی می‌شن تا نشانه‌های ظاهری التهاب یا عفونت مشخص بشن.

3. آزمایش خون (ELISA یا SNAP Test)

یکی از رایج‌ترین روش‌هاست که وجود آنتی‌بادی علیه باکتری Borrelia burgdorferi  رو بررسی می‌کنه. اگر سگ به بیماری مبتلا شده باشه، بدنش واکنش ایمنی نشون می‌ده.

4. آزمایش Western Blot

برای تأیید نتایج تست اولیه استفاده می‌شه و دقیق‌تر مشخص می‌کنه که آنتی‌بادی‌های دیده‌شده واقعاً مربوط به بیماری لایم هستن یا نه.

5. آزمایش PCR

اگر شک به درگیری جدی یا مزمن وجود داشته باشه، آزمایش PCR می‌تونه DNA باکتری رو مستقیماً در نمونه خون یا مایع مفصلی شناسایی کنه.

6. آنالیز مایع مفصلی

در سگ‌هایی که درد و التهاب شدید مفصل دارن، دامپزشک ممکنه مایع مفصل رو استخراج و بررسی کنه تا مطمئن شه عفونت یا باکتری در اون ناحیه وجود داره.

7. بررسی عملکرد کلیه

در برخی موارد، بیماری لایم می‌تونه به کلیه آسیب بزنه. دامپزشک با آزمایش ادرار یا تست‌های بیوشیمیایی، سلامت کلیه‌ها رو بررسی می‌کنه.

8. آزمایشات دوره‌ای برای پیگیری

اگر سگ تحت درمان قرار گرفته، معمولاً بعد از مدتی باید آزمایش مجدد انجام بشه تا مشخص شه درمان مؤثر بوده یا نیاز به ادامه داره.

درمان بیماری لایم در سگ؛ راه‌های قطعی و مؤثر

اگر بیماری لایم به‌موقع تشخیص داده بشه، معمولاً درمانش ساده و مؤثره. اما به شرطی که مراحل درمان کامل طی بشه و مراقبت‌ها جدی گرفته بشن. در ادامه، مهم‌ترین روش‌های درمان لایم در سگ‌ها رو به‌صورت موردی توضیح می‌دم:

1. استفاده از آنتی‌بیوتیک (خط اول درمان)

داروی اصلی برای درمان بیماری لایم، داکسی‌سایکلین هست. این آنتی‌بیوتیک معمولاً به مدت ۲۱ تا ۳۰ روز تجویز می‌شه و خیلی از سگ‌ها طی چند روز اول، علائم بهبودی نشون می‌دن. در موارد حساس، آموکسی‌سیلین یا سفتریاکسون هم ممکنه جایگزین بشه.

2. داروهای ضدالتهاب و مسکن

برای کاهش درد و تورم مفاصل، ممکنه داروهای غیر استروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مثل کارپروفن تجویز بشن. این داروها باعث می‌شن سگ سریع‌تر راه بره و کیفیت زندگی‌ش بالا بره.

3. مکمل‌های مفصلی

در مواردی که آسیب مفصلی دیده شده باشه، استفاده از مکمل‌هایی مثل گلوکزامین، کندرویتین یا  MSM به کاهش التهاب و بازسازی بافت مفصل کمک می‌کنه. دامپزشک ممکنه این مکمل‌ها رو برای دوره طولانی تجویز کنه.

4. درمان حمایتی کلیه‌ها

اگر بیماری روی کلیه‌ها اثر گذاشته باشه (مثل افزایش تشنگی، تکرر ادرار یا افزایش کراتینین)، سگ باید تحت درمان حمایتی قرار بگیره. این درمان شامل مایعات داخل وریدی، رژیم غذایی کم‌پروتئین، و داروهای کلیوی می‌شه.

5. استراحت کامل و کاهش فعالیت بدنی

در دوره درمان، فعالیت بدنی سگ باید محدود بشه. پیاده‌روی طولانی یا بازی شدید ممکنه باعث تشدید التهاب مفاصل بشه. استراحت یکی از ارکان درمان موفقه.

6. کنترل دقیق کنه‌ها هم‌زمان با درمان

درمان بیماری بدون حذف عامل، بی‌فایده‌ست. حتماً باید هم‌زمان با داروها، بدن سگ به‌صورت روزانه برای وجود کنه بررسی بشه و از محصولات ضدکنه (مثل قلاده، اسپری یا قرص) استفاده بشه.

7. بررسی مجدد بعد از پایان دوره دارو

تموم شدن دارو پایان کار نیست. دامپزشک معمولاً ۲ تا ۴ هفته بعد از پایان درمان، دوباره سگ رو معاینه می‌کنه یا آزمایش تکراری می‌گیره. تا مطمئن شود عفونت کاملاً رفع شده باشد.

8. درمان موارد مقاوم یا مزمن

اگر علائم بعد از درمان برگردن یا باقی بمونن، ممکنه دوره دوم آنتی‌بیوتیک یا درمان با داروی متفاوت لازم باشه. در موارد نادر، التهاب مزمن مفصل یا مشکلات عصبی باقی می‌مونه که به درمان طولانی‌مدت‌تری نیاز داره.

9. تغذیه تقویتی و رژیم غذایی خاص

در طول درمان، رژیم غذایی مقوی و سرشار از آنتی‌اکسیدان می‌تونه به تقویت سیستم ایمنی سگ کمک کنه. گاهی دامپزشک غذاهای مخصوص بیماری‌های التهابی یا کلیوی رو توصیه می‌کنه.

10. پیگیری درمان‌های جایگزین (در صورت نیاز)

در کنار درمان اصلی، بعضی دامپزشکان ممکنه طب مکمل مثل لیزرتراپی یا طب فشاری  (Acupressure) رو برای کاهش التهاب مفاصل پیشنهاد بدن. این روش‌ها جایگزین دارو نیستن، ولی می‌تونن کمک‌کننده باشن.

11. مشاوره با دامپزشک در هر مرحله

درمان خودسرانه یا قطع زودهنگام دارو، شایع‌ترین دلیل بازگشت علائم لایم در سگ‌هاست. هر نوع تغییر در رفتار، اشتها، یا علائم بالینی سگ باید فوراً با دامپزشک مطرح بشه.

آیا بیماری لایم برای سگ خطرناک است؟ بررسی عوارض و پیامدها

بیماری لایم در سگ‌ها اگر به‌موقع درمان نشه یا بدون مراقبت‌های لازم رها بشه، می‌تونه عوارض جدی و گاهی تهدیدکننده ایجاد کنه. این بیماری در مراحل اولیه معمولاً قابل کنترل و درمانه، اما وقتی پیشرفت کنه، تاثیرات منفی روی اعضای مختلف بدن سگ خواهد داشت.

عوارض رایج بیماری لایم در سگ:

التهاب مفاصل مزمن:

لایم می‌تونه باعث التهاب مکرر و طولانی مدت مفاصل بشه که منجر به درد شدید، لنگش دائم و محدودیت حرکت می‌شه. این موضوع کیفیت زندگی سگ رو به شدت کاهش می‌ده و حتی ممکنه باعث آرتروز زودرس بشه.

اختلالات کلیوی:

یکی از عوارض خطرناک بیماری لایم، آسیب به کلیه‌هاست که باعث نارسایی کلیه و در نهایت مرگ می‌شه. این عارضه بیشتر در سگ‌هایی وجود دارد، که درمان نشدن یا دیر مراجعه کردن.

مشکلات قلبی:

لایم می‌تونه روی بافت‌های قلبی تأثیر بذاره و باعث بی‌نظمی ضربان قلب یا حتی التهاب عضله قلب بشه که نیازمند درمان تخصصی است.

عوارض عصبی:

در موارد نادر، بیماری ممکنه روی سیستم عصبی سگ اثر بذاره و علائمی مثل لرزش، ضعف عضلانی یا تشنج ایجاد کنه.

ضعف عمومی و کاهش سیستم ایمنی:

بیماری طولانی مدت می‌تونه باعث ضعف شدید بدن، کاهش اشتها و آسیب به سایر ارگان‌ها بشه و حیوان رو در برابر عفونت‌های دیگر آسیب‌پذیر کنه.

پیامدهای عدم درمان

اگر بیماری لایم درمان نشه، سگ ممکنه دچار ناتوانی‌های جدی بشه که به‌طور کامل برگشت‌پذیر نیستن. در بدترین حالت، مرگ حیوان هم ممکنه اتفاق بیفته.

اهمیت درمان زودهنگام

تشخیص و درمان سریع، بهترین راه برای جلوگیری از این عوارضه. حتی اگر فقط شک دارید که سگ‌تون در معرض بیماری بوده، معاینه و آزمایش به موقع می‌تونه جان حیوان رو نجات بده و از هزینه‌های سنگین درمان جلوگیری کنه.

پیشگیری از بیماری لایم در سگ‌ها؛ راهکارهای ساده و کاربردی

پیشگیری از بیماری لایم همیشه بهتر از درمانه، چون این بیماری می‌تونه به سرعت به مفاصل و ارگان‌های حیاتی سگ آسیب برسونه و به درمان طولانی‌مدت نیاز پیدا کنه. خوشبختانه با رعایت چند نکته ساده و کاربردی، می‌تونی خطر ابتلای سگت به این بیماری رو به‌طور چشمگیری کاهش بدی.

۱. استفاده منظم از محصولات ضدکنه

محصولاتی مثل قلاده ضدکنه، اسپری‌ها، قطره‌های موضعی و قرص‌های خوراکی مخصوص سگ وجود دارن که کنه‌ها رو دفع می‌کنن. و از چسبیدن اون‌ها به بدن سگ جلوگیری می‌کنن. حتماً طبق دستور دامپزشک، این محصولات رو منظم و دوره‌ای استفاده کن.

۲. چک‌کردن بدن سگ پس از هر گردش

بعد از هر گردش، مخصوصاً در محیط‌های جنگلی یا پارک‌های پرچمن، بدن سگ رو به دقت بررسی کن تا کنه‌ها رو پیدا و سریع جدا کنی. کنه‌ها اغلب در نواحی گوش‌ها، زیر بغل، بین انگشتان پا و اطراف دم مخفی می‌شن.

۳. کوتاه نگه‌داشتن موهای بدن سگ

کوتاه بودن موهای بدن مخصوصاً در نواحی پرریش مثل زیر شکم و پاها باعث می‌شه که پیدا کردن کنه‌ها راحت‌تر و سریع‌تر باشه و از چسبیدن اون‌ها جلوگیری می‌کنه.

۴. محدودکردن دسترسی به مناطق پرخطر

اگر امکانش هست، زمان حضور سگ در مناطق پرچمن بلند یا جنگلی رو کاهش بده. این مکان‌ها محل تجمع کنه‌ها هستن و ریسک ابتلا به لایم رو بالا می‌برن.

۵. واکسیناسیون سگ

در برخی کشورها واکسن بیماری لایم برای سگ‌ها در دسترسه. اگر دامپزشک پیشنهاد داد، حتماً سگت رو واکسینه کن تا سیستم ایمنی‌ش برای مقابله با باکتری لایم آماده باشه.

۶. حفظ بهداشت محیط زندگی

تمیز نگه داشتن محیط زندگی سگ و دور کردن علف‌های بلند و بوته‌های خشک، می‌تونه جمعیت کنه‌ها رو کاهش بده و احتمال ابتلا رو کمتر کنه.

۷. مراقبت ویژه در فصول پرخطر

فصل بهار و تابستان زمان فعالیت بیشتر کنه‌هاست. در این دوره‌ها باید مراقبت‌ها رو بیشتر و با دقت بیشتری دنبال کنی.

۸. مراجعه دوره‌ای به دامپزشک

معاینات منظم دامپزشکی باعث می‌شه هر مشکل احتمالی سریع تشخیص داده بشه و پیشرفت بیماری متوقف بشه.

نقش واکسن در جلوگیری از بیماری لایم در سگ‌ها

واکسن بیماری لایم یکی از ابزارهای مهم در پیشگیری از این عفونت جدیه که می‌تونه به تقویت سیستم ایمنی سگ کمک کنه و احتمال ابتلا رو کاهش بده. البته واکسیناسیون تنها راه‌حل نیست و باید همراه با سایر اقدامات پیشگیرانه انجام بشه، اما در مناطقی که بیماری لایم شیوع بیشتری داره، تزریق واکسن می‌تونه یک سد دفاعی قوی بسازه.

واکسن چگونه عمل می‌کند؟

واکسن با معرفی بخشی از باکتری  Borrelia burgdorferi به سیستم ایمنی سگ، باعث می‌شه بدن سگ واکنش محافظتی ایجاد کنه. این واکنش کمک می‌کنه وقتی کنه آلوده سگ رو نیش زد، سیستم ایمنی سریع‌تر و قوی‌تر به باکتری حمله کنه و جلوی انتشار و پیشرفت بیماری رو بگیره.

چه سگ‌هایی باید واکسن بزنند؟

• سگ‌هایی که زیاد در فضای باز، به‌ویژه مناطق جنگلی یا پرچمن رفت‌وآمد دارن.
• سگ‌هایی که قبلاً به بیماری لایم مبتلا شدن یا سابقه ابتلا دارن.
• سگ‌هایی که در مناطق جغرافیایی با شیوع بالای کنه زندگی می‌کنن.

نکات مهم در مورد واکسیناسیون

• واکسن معمولاً در دو دوز اولیه تزریق می‌شه و بعد از آن سالیانه یک دوز یادآور نیاز داره.
• واکسن نمی‌تونه تضمین صددرصدی بده که سگ به بیماری مبتلا نمی‌شه، اما شدت بیماری و عوارض رو به‌شدت کاهش می‌ده.
• قبل از تزریق واکسن، باید سگ از نظر سلامت کلی معاینه بشه و اگر بیمار باشه، بهتره واکسن به تعویق بیفته.

واکسن و اقدامات مکمل

واکسن به تنهایی کافی نیست. باید همیشه مراقبت‌های ضدکنه، بررسی بدن سگ و پیشگیری‌های محیطی رو ادامه بدید. واکسیناسیون یک لایه حفاظتی اضافه است، نه جایگزین مراقبت‌های روزمره.

کنه عامل بیماری لایم در سگ‌هاست؛ چطور از آن دوری کنیم؟

کنه‌ها، موجودات ریز اما بسیار خطرناکی هستن که عامل اصلی انتقال بیماری لایم در سگ‌ها محسوب می‌شن. این انگل‌های کوچک معمولاً در مناطق جنگلی، پرچمن و باغ‌ها زندگی می‌کنن و وقتی به سگ می‌چسبن، می‌تونن باکتری  Borrelia burgdorferi رو به بدن حیوان منتقل کنن. برای محافظت از سگت در برابر این تهدید جدی، باید راهکارهای پیشگیری رو جدی بگیری و بدن سگ رو از حضور کنه‌ها پاک نگه داری.

چگونه کنه‌ها سگ را آلوده می‌کنند؟

کنه‌ها پس از چسبیدن به پوست سگ، با جویدن و خون‌خواری، باکتری لایم رو منتقل می‌کنن. نکته مهم اینه که برای انتقال بیماری، کنه باید حداقل ۲۴ تا ۴۸ ساعت روی بدن سگ بمونه. به همین دلیل، بررسی سریع و مداوم بدن سگ می‌تونه جلوی انتقال بیماری رو بگیره.

راه‌های جلوگیری از تماس سگ با کنه‌ها:

• بررسی روزانه بدن سگ: بعد از هر گردش در فضای باز، مخصوصاً مناطق پرچمن و جنگل، بدن سگ رو به دقت بگرد و کنه‌ها رو سریع پیدا و جدا کن.
• استفاده از محصولات ضدکنه: قلاده ضدکنه، اسپری‌ها و قطره‌های موضعی گزینه‌های مناسبی هستن که مانع چسبیدن کنه می‌شن. و اثر محافظتی دارن.
• کوتاه نگه داشتن موهای بدن سگ: موهای کوتاه پیدا کردن کنه‌ها رو راحت‌تر می‌کنه. و احتمال چسبیدن اون‌ها رو کم می‌کنه.
• محدود کردن حضور سگ در مناطق پرخطر: اگر می‌دونی جایی کنه‌ها زیادن، بهتره حضور سگ رو در اون مکان‌ها محدود کنی یا مراقبت بیشتری انجام بدی.
• تمیز نگه داشتن محیط زندگی: چیدن علف‌های بلند، جمع‌آوری برگ‌ها و خشک کردن محیط می‌تونه جمعیت کنه‌ها رو کاهش بده.
• استفاده از لباس محافظ (در صورت امکان): بعضی سگ‌ها در گردش‌های طولانی می‌تونن لباس مخصوص ضدکنه بپوشن که محافظت بیشتری فراهم می‌کنه.

چه زمانی باید کنه را از بدن سگ جدا کنیم؟

اگر کنه‌ای روی بدن سگ پیدا کردی، هر چه سریع‌تر اون رو با انبرک مخصوص یا با انگشت به آرامی و کامل جدا کن. جداکردن نامناسب کنه ممکنه باعث باقی‌ماندن سر کنه در پوست و افزایش احتمال عفونت بشه.

بیماری لایم در سگ‌های خانگی و تفاوت آن با سگ‌های فضای باز

بیماری لایم بیشتر در سگ‌هایی دیده می‌شود که زیاد در فضای باز، مناطق جنگلی، پارک‌های پرچمن و مناطق طبیعی گردش می‌کنند. با این حال، سگ‌های خانگی هم در معرض خطر قرار دارند، خصوصاً اگر صاحبان آن‌ها کمتر مراقبت‌های پیشگیرانه را رعایت کنند. در این بخش، تفاوت‌های اصلی ابتلا به بیماری لایم در سگ‌های خانگی و سگ‌های فضای باز را بررسی می‌کنیم.

سگ‌های فضای باز

سگ‌هایی که بیشتر وقت خود را در محیط‌های طبیعی می‌گذرانند، بیشتر در معرض نیش کنه‌های آلوده قرار دارند. فعالیت‌های مثل پیاده‌روی در پارک، شکار یا گردش در مناطق جنگلی، خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این سگ‌ها باید حتماً از محصولات ضدکنه استفاده کنند و بعد از هر گردش بدن‌شان چک شود.

سگ‌های خانگی

سگ‌های خانگی که عمدتاً در خانه یا حیاط نگهداری می‌شوند، خطر ابتلا به بیماری لایم کمتری دارند اما صفر نیست. ممکن است کنه‌ها از طریق انسان یا حیوانات دیگر وارد محیط خانه شوند یا در فضای سبز حیاط وجود داشته باشند. بنابراین رعایت نکات بهداشتی، تمیزی محیط، استفاده دوره‌ای از ضدکنه و بررسی منظم بدن سگ حیاتی است.

تفاوت علائم و شدت بیماری

سگ‌های فضای باز معمولاً بیشتر در معرض تماس مکرر با کنه‌ها هستند و احتمال ابتلای شدیدتر یا مزمن وجود دارد. سگ‌های خانگی ممکن است علائم کمتری داشته باشند اما به دلیل تشخیص دیرهنگام، ریسک عوارض بیشتر است.

چه زمانی باید سگ مشکوک به لایم را نزد دامپزشک ببریم؟

اگر سگ شما علائم مشکوک به بیماری لایم از جمله لنگش ناگهانی، تب، بی‌حالی یا کاهش اشتها نشان داد، نباید زمان را از دست بدهید. مراجعه سریع به دامپزشک باعث تشخیص به موقع و شروع درمان مؤثر می‌شود. به خصوص اگر سگ در مناطقی با خطر بالای کنه زندگی می‌کند یا اخیراً به فضای باز و طبیعت رفته است، باید حساس‌تر باشید.

نکاتی که باید در نظر بگیرید:

• دیدن کنه روی بدن سگ: اگر پس از گردش، کنه‌ای روی بدن سگ دیدید، حتی اگر علائمی ندارد، بهتر است برای چکاپ مراجعه کنید.
• شروع لنگش یا درد مفاصل: اولین نشانه‌های بیماری لایم معمولاً به صورت لنگش متناوب یا درد مفاصل ظاهر می‌شوند. اگر چنین علائمی مشاهده شد، سریعاً دامپزشک را در جریان بگذارید.
• تب و بی‌حالی: تب غیرعادی همراه با بی‌حالی و کاهش انرژی می‌تواند نشانه عفونت باشد و باید فوراً بررسی شود.
• تغییرات رفتاری یا اشتها: کاهش اشتها، خواب‌آلودگی بیش از حد یا رفتارهای غیرمعمول می‌توانند زنگ خطری باشند.
• علائم شدید مثل تورم مفاصل یا مشکلات تنفسی: در موارد حاد، تورم مفاصل، مشکلات تنفسی یا علائم عصبی ظاهر می‌شوند که نیاز به مراجعه اورژانسی دارند.

تا اینجا در مورد بیماری لایم در سگ بطور مفصل آشنا شدید. در ادامه سعی داریم به چند سوال پرتکرار در خصوص این بیماری پاسخ دهیم.

سوالات متداول درباره بیماری لایم در سگ‌

۱. بیماری لایم چگونه منتقل می‌شود؟

بیماری لایم از طریق نیش کنه‌های آلوده به سگ منتقل می‌شود. انتقال مستقیم از سگ به سگ یا سگ به انسان رخ نمی‌دهد، اما کنترل کنه‌ها بسیار مهم است.

۲. آیا واکسن لایم سگ را کاملاً محافظت می‌کند؟

واکسن سیستم ایمنی را تقویت می‌کند و شدت بیماری را کاهش می‌دهد، اما ۱۰۰٪ جلوگیری نمی‌کند. پس همچنان باید از روش‌های ضدکنه استفاده کرد.

۳. آیا بیماری لایم بعد از درمان بازمی‌گردد؟

معمولاً درمان کامل بیماری را رفع می‌کند، ولی در موارد نادر ممکن است علائم برگردد، به‌خصوص اگر درمان درست انجام نشده باشد یا سگ دوباره در معرض کنه قرار گیرد.